Vrij weekend
Gisteren zijn we naar Locarno aan het Laggio Maggiore gegaan. Niet om te stoeffen, maar omdat we het nodig hadden het huis en alles errond eens even achter ons te laten. Toevallig ligt het meer een kleine 3 uur rijden vanuit Grächen, dus waarom niet:p?! In het heengaan kozen we de kortste route welke ons over de prachtige Simplonpas voerde (was blijkbaar al van begin mei vrij gemaakt) om dan gestaag af te dalen door de groene vallei recht Italië binnen. Hierbij passeerden we zelfs 2 grensposten, maar meer dan met het hoofd knikken of met de hand teken doen dat we door mochten rijden was er niet te beleven. Hoezo terreurdreiging :p?!
In Domodossola draaiden we niets vermoedend links af op een secundaire weg nl. de 'SS337'. Deze zou ons over de kortste afstand naar ons einddoel brengen. Voor diegenen die de Italiaanse weggetjes kennen, komt dit niet als een verrassing, maar wij waren aan ons proefstuk toe en het bleek een smal, op en af baantje met onnoemelijk veel blinde bochten. Het zou ons niet verbazen mocht de nummer voor het aantal bochten staan, maar dan zijn er nog een hele boel vergeten :p! Na een 100 bochten begon Jasmine haar buikje pijn te doen en dan heeft ze het nog lang uitgehouden. Uiteindelijk zonder ongelukken (zowel met de auto als mbt de maag) in Locarno aangekomen.
We zochten meteen een parkje op langs de kant van het meer. Hier vonden we een strandje waar de kindjes zicht enkele uren kostenloos amuseerden terwijl wij genoten van een ligplekje half in de zon, half in de schaduw (al moesten we geregeld ons verplaatsen om de helft zon te behouden ;D). Het waren aangename omstandigheden: warm in de zon en verkoelend in de schaduw bij een 22°C. Nadien was het tijd om de stad eens te verkennen. De Italiaanse invloed was duidelijk merkbaar: smalle steegjes met de befaamde kleine steentjes, felle kleuren en uitbundig Italiaans (Locarno ligt in het Italiaans sprekend gedeelte van Zwitserland). Een korte, steile klim naar een uitkijkpuntje Maria del Sasso deed ons wel even puffen. Voor de overige uitkijkpunten (te bereiken met kabelliftje, te voet of mountainbike) zullen we nog een keertje terug moeten komen.
We hadden ons lesje op de heenweg wel geleerd, dus wij langs het meer via Verbania naar huis. Onderweg stopten we nog boven op de Simplonpas om de benen even te strekken. Toen waren we ineens terug wat afgekoeld (10° boven en koude wind).
Deze namiddag zijn we nog via Bina naar Hohtschuggen gewandeld en dan via Eggeri (bovenste waterleiding) naar de Zum See en terug. Zeker aan te bevelen voor diegenen die hier in Grächen de sfeer willen komen opsnuiven. Door de weien, langs schapen en geiten, langs de kerselaars (momenteel in bloesem) het woud in tot aan het restaurant/uitkijkpunt 'Hohtschuggen'. Terug via het woud en 'der See'. Het klimmen en dalen moete je erbij nemen! Aan de energievoorraad van de kinderen bleek weer geen eind te komen terwijl papa al wat grimmiger werd van vermoeidheid (niks meer gewoon :p).
Deze nacht hopelijk een goede nachtrust om morgen weer als herboren de nieuwe week aan te vatten. De trap moet er nog aan geloven, de keueken in de slaapkamers boven moet nog verder weg en de tuin mag stilaan ook wat opgefrist worden! Jasmine mag ons hierbij helpen (of zo weinig mogelijk in de weg lopen ;D) en Mischa en Tristan mogen hun Deutsche Sprache verder gaan ontwikkelen op school. Er begint een zeker herkenning te komen voor de woorden en zinsconstructies. Hiervoor krijgen ze intrigerende boekjes van de juffrouw mee waarbij ze een weg moeten uitstippelen en daardoor wordt het verhaal opgebouwd. Daarnaast krijgen ze ook boekjes met prentjes en woorden mee om de woordenschat uit te breiden. De eerste stap is dus gezet, maar er moeten natuurlijk nog grotere stappen gezet worden en voor mama en papa is dit ook allemaal zeer interessant om zelf de taal nog wat aan te scherpen! Een huis vol studenten!
Iedereen een deugddoende nacht toegewenst en een interressante week!
Kawamitrja