helaas moeten er wat foto's weg om plaats te maken voor nieuwe, die zetten we er volgende keer op. we kunnen hier alleen een computer gebruiken in de biblioteek of toeristen info, ik denk dat ze me hier beu worden.

hey allemaal,

ondertussen zijn we al 11 dagen in Australie. We hebben nog maar een klein stukje gezien van dit grote land en toch al zoveel verschillende dingen, wat een prachtig land.

De eerste dagen verbleven we in Melbourne via airbnb in het huis van Louise (mama en kunstenares) en Lochie (12 jarige zoon). Overdag hadden we het huis voor ons samen met een duitse gaste en s avonds leerden we al wat meer over de australische samenleving in lange gezellige gesprekken met Louise. Het is hier toch wel anders als bij ons hoor.

Dan zijn we met onze camper vertrokken. De eerste nacht kregen we al een heuse hagelbui op ons dak. De kindjes sliepen er lekker doorheen. We werden wakker naast een prachtig bos met hoge bomen en heel wat bijzondere vogels. Een dik uur rijden later stonden we al in het centrum van Melbourne. De steden zijn hier net iets groter dan in Nieuw-Zeeland, in Melbourne wonen bijna 4 miljoen mensen. Toch viel het goed mee om met de auto door te rijden en we vonden het ook een mooie stad om doorheen te wandelen.

De dagen erna zijn we de drukke stadsregio uitgereden en vertrokken langs de great ocean road. Je hoeft hier echt niet te zoeken naar beestjes, al snel zagen we de eerste kangoeroe's, kleurige parkieten, papegaaien, kakatoe's, ... naar koala's moet je een beetje harder zoeken maar we hebben er al verschillende gezien in de eucalyptusbomen. Dit alles tegen een achtergrond van mooie stranden, rotskusten, regenwouden, bergen...

Overal zijn er speeltuintjes en bbq's zodat de kindjes zich kunnen uitleven tijdens het bakken ;-)

De mensen zijn heel vriendelijk. Overal tijdens onze reis (ook in Nieuw-Zeeland en Nepal) zijn mensen benieuwd waar we vandaan komen. Omdat we samen met de kinderen onderweg zijn is er snel contact gelegd, oudere mensen denken terug aan de tijd dat hun kinderen klein waren of vertellen  over hun kleinkinderen, jonge ouders beleven hun gezinsleven gelijkaardig als wij... De jongens leren al wat engels en kunnen antwoorden op de standaard vragen die ze steeds weer stellen aan hun.

 Enkel de campings zijn ons al een beetje tegengevallen. we zijn hier in de australische winter, om 6u is het donker en koud maar alles is gericht op zomerweer. Er zijn weinig binnenruimtes, zelfs de keuken is vaak buiten en er zijn geen computers (zoals in NZ). Reden te meer om gratis te overnachten op een van de vele parkings met wc en speetuintje.

Mijn (katleen) schrik voor spinnen en slangen is al wat minder. Ik denk dat die meer van de zomer houden. Al bij al gaat het overdag richting 20 graden en hoe meer we naar het noorden rijden hoe warmer. Over enkele weken 25 graden, tenslotte zweten bij 30 graden.  

In the Grampians hebben we nog eens een nachtje een huis voor onszelf gehuurd. Het was zalig genieten daar. Het huis was gebouwd met recuperatiematerialen naar voorbeeld van een authenthiek australisch huis. Rieten dak, balken muren, openhaard. En als uitzicht overal velden, bergen en massa's kangoeroe's vlak voor het huis.

Momenteel reizen we door het oude goudmijn gebied en daar mocht een bezoekje aan een oude goudmijn niet ontbreken. Na wat aandringen, mocht Jasmine ook mee in de mijn (eigenlijk +3J) en dat heeft ze goed doorstaan. Sommige oude, zeer luidruchtige werktuigen werden gedemonstreerd en even werd het licht volledig gedoofd om een explosie zichtbaar te maken. Er waren zelfs nog echte glimmende goudkorrels aanwezig in de muur, maar achter beschermd glas. Nadien was het aan de kinderen om goud te zeven uit het water. Wat de techniek ook is, ze hadden er lak aan en al onze zorgen zijn voorbij want ze vonden enkele korrels echt(?) goud.

Nu stormen we door naar de bergen, waar het terug even bibberen wordt, maar daarna wordt het steeds warmer en zal dit dus snel vergeten zijn.

Bedankt voor jullie berichtjes, Mischa was ook heel blij met het briefje van de klas. Hij vindt het hier nog steeds heel leuk, maar altijd blij omdat het vakantie is, dat lukt niet hoor, ook hier vloeien wel eens traantjes ;-)

Groenten van Down Under (en de kangoeroe steaks zijn ook best te pruimen),

Kawamitrja

Ondertussen hebben we met succes onze weg verder gezet naar Auckland waar we zondag ochtend verder vliegen naar Australie. Hier hebben we nog even de tijd om alles klaar te maken voor vertrek: camper uitmesten, al de overschotjes oppeuzelen, vlucht checken (gelukkig want blijkt vervroegd), ...

Tijdens onze trektocht naar het noorden (voelde eerder als een tocht naar het zuiden want werd steeds warmer) hebben we nog wel het een en ander beleefd: een klein feestje gevierd voor Mischa zijn echte verjaardag (o.a. zwemmen in een thermisch zwembad stond op het programma, niet om jullie jaloers te maken, maar was heeeerlijk :P), vele zeehonden tegengekomen in het zuidereiland (geweldig genoten van de spelende kleintjes in een riviertje), onze kindjes geintroduceerd in het minigolven (Nicolas Colsaert hoeft voorlopig nog niet te vrezen), de ferry vervroegd terug genomen naar het noordereiland (gaf ons iets meer rust om op tijd in auckland te geraken); Katleen haar verjaardag gevierd (kindjes hebben met een beetje hulp een heerlijk ontbijt klaar gemaakt en de afwas moest ze die dag niet doen, maar mocht blijven staan tot de dag erna), Mount Taranaki bezocht (eens niet in de wolken en is idd een speciale berg moemoe), een hot water tub zelf gemaakt op het strand en heerlijk in geweekt (eigenlijk spelen op het strand voor volwassenen) en dat brengt ons dan aan het einde van onze NZ-trip. Hebben we ervan genoten? Jazeker en de kindjes blijven voorlopig nog even enthousiast om weer terug uren te wachten op de luchthaven, stil te zitten in een vliegtuig en vermoeid aan te komen op onze volgende bestemming, want Australie vinden ze fantastisch (maar tegelijkertijd volledig onbekend). Geloof het of niet, maar ze zitten niet aan de valium.

Het gaat ons voorlopig dus nog goed af, maar we hopen toch op een iets grotere, nieuwere campervan dan de huidige. Om deze te vergeten, gaan we morgen dan maar eens lekker op hotel!

Nogmaals dank aan iedereen voor de leuke berichtjes. We zijn heel blij dat moemoe en vava onze souvenirs hebben kunnen bezorgen en ze niet terug mee naar huis hebben gekregen.

Het volgende bericht mogen jullie verwachten van ' Down Under'!

Kawamitrja

hey allemaal,

erg leuk om jullie berichtjes te lezen en iets te horen van het thuisfront. alvast een gelukkige verjaardag ook aan Korneel, Hugo en Wouter. volgens mij worden die ook ongeveer rond deze tijd allemaal 7 jaar. Mischa heeft zijn verjaardag al wat vroeger gevierd toen moemoe en vava er nog waren. hij was heel blij met de tekeningen en cadeautjes van de familie thuis en ook nu hij eindelijk ticket to ride heeft gekregen. het wordt elke dag gespeeld.

ook hier in het mooie nieuw-zeeland willen we ze soms achter het behang kleven ;-)

'tristan heeft meer chocolade gekregen, ik wil nu van voor zitten, mama, effi dragen, waarom dit waarom dat, mama nog bus zeggen (100 maal hetzelfde liedje zingen onderweg voor mien en als mischa en tristan wat anders zingen roept ze hard; nee nog bus zeggen, de wielen van de bus gaan rond en rond zingen we dan, enz. Tristan stelt nog meer vragen als thuis en Mischa speelt rustig een spel en maakt al eens ruzie met zijn broer maar het is nooit zijn schuld...'

zo gaat het leventje hier een beetje zoals thuis. maar ook doen onze drie baggaders het super flink. ze zeuren niet over de kleine camper, over regen of koude, ze wandelen flink mee en vinden alles leuk en spannend. er wordt geduldig mee naar pinguins gezocht en gesprongen van blijschap als we er ene zien.

wat hebben we zoal gezien, dat geven de foto's het beste weer. grote bossen met reuze bomen, prachtige stranden, bergen en meren in herfstkleuren, gletsjers en een prachtige fjord met 100 watervallen.

we horen hier op het nieuws over de aardbeving in Nepal. en dat terwijl onze tristan de dag ervoor 100 vragen had over aardbevingen want ook nieuw-zeeland heeft er soms mee te maken. In Nepal staat het vol oude kramigge gebouwen, we hopen op nieuws van de lieve mensen die we daar hebben leren kennen en dat er veel hulp mag komen daar...

onze kindjes hebben gisteren met veel plezier nog eens naar de foto's van hun klassen gekeken. op de website van de school.

nog een 2 weken nieuw zeeland>

vele groetjes van wakamitrja

hey allemaal,

De laatste dagen hebben we doorgebracht bij Abel Tasman NP. Goudgele stranden en tropische wouden. de zon en blauwe lucht moesten we er een beetje bij denken maar vandaag was het plaatje dan toch compleet. we hebben genoten van het mooie weer, een watertaxi heeft ons naar een strandje gebracht en vandaar zijn we terug gewandeld naar de camping. daarnet nog superlekkere pizza gegeten.

maar... de herftmicroben krijgen ons hier ook te pakken. eerst was vava verkouden, sinds gisteren zijn Wart en moemoe ziek. Wart is vandaag wel mee gaan wandelen maar hij was er maar half bij, wel heeft hij genoten van de zeehondjes die we onderweg zagen. moemoe ligt al 2 dagen bijna de hele tijd in de camper te rusten. hopelijk zijn ze er morgen wat doorheen en kunnen we met voltalig gezelschap verder rijden.

tijdens het wandelen hebben mischa en tristan ijverig sommen opgelost die wij opnoemden, jaja het school wordt hier niet vergeten.

gisteren hebben onze jongens gevoetbald met een waalse belg die vlot nederlands sprak met hen, ze bestaan wel degelijk. vandaag komen we een nederlands gezin tegen met 3 kinderen die wel 8 maanden op reis zijn, zie je we zijn niet de enige ;-)

Ondertussen zijn we al een weekje onderweg met onze compacte campervan.

Hij is al een dagje ouder en heeft zijn gebreken maar hij brengt ons overal. (over bergen en met heel veel bochten soms is de weg ook recht).

We hebben in alle rust het noorden verkent, stranden, bossen met reuzegrote kauri bomen, zandduinen,... nu zitten we in het vulkanische centrum rotorua en met de paasvakantie is het hier razenddruk.

ondertussen zijn moemoe en vava er ook bij. we hebben de eerste dagen samen genoten van een mooie BenB aan de rand van auckland. daarna werd hun camper opgehaald en begon er een pechdagje. De koppeling werkt soms wel en soms niet. probleem is dat het bureau gesloten is met de paasdagen, we hopen snel een oplossing te vinden. ondertussen geraken ze nog van punt a naar punt b.

Beste Dino's en kindjes van L1B,

Bedankt voor jullie berichtjes. Wij missen jullie ook een beetje. We zijn nog niet in de helft van onze reis. op het vliegtuig was het leuk.

hier in nieuw zeeland is het leuk. vandaag zijn we bij warm water bronnen en die stinken. we zijn eerst in koud water gaan zwemmen en dan in warm water gaan zwemmen.

we zijn bijna elke dag op een superleuk strand geweest. de paasklokken zijn hier ook geweest en die hebben chocolade eieren gebracht en ook een schelp.

we zijn op hele grote zandduinen geweest. we gingen er sandboarden en ik (tristan) ging het snelste van allemaal. die waren een kilometer hoog en heel steil en dat ging heel snel.

hebben jullie ook het filmpje van de bus in Nepal gezien? (met veel geluid, niet schrikken)

moemoe en vava zijn er nu ook en daar zijn we superblij mee. Maar hun auto werkt niet goed, hopelijk kunnen we snel een andere krijgen. want we gaan nog heel ver rijden om mooie plekjes te zoeken.

dikke zoenen en knuffels van Mischa en Tristan

Hey allemaal,

Ondertussen zijn we aangekomen in Nieuw-Zeeland. De reis met het vliegtuig is ook deze keer goed verlopen. De kindjes hebben lang geslapen en zo ging de tijd snel voorbij. we vlogen eerst in de namiddag van kathmandu naar kuala lumpur. de tweede vlucht vertrok ' s avonds naar auckland. Alles samen 15u vliegen. Nu verblijven we enkele dagen in een BenB vlak buiten Auckland.

Hier is het precies 12u later als in Belgie, dat rekent makkelijk ;-) . Het lijkt wel een andere planeet tov Nepal. Alles is hier proper, rustig verkeer, kraantjeswater kunnen we weer drinken, de bedden zijn lekker zacht, een eigen badkamer is zalig... en de kinderen, die genoten enorm van 'ons eigen eten terug'. Wat leven we toch in een luxe hier en thuis.

We hebben allemaal lang en goed geslapen afgelopen nacht zodat niemand last lijkt te hebben van een jetlag. Er werd gerelaxed op het strand en natuurlijk naar schatten gezocht (krabjes, garnalen, zeesterretje, schelpjes,...) Morgen gaan we Auckland bezichtigen.

groetjes,

wakamitrja

Hier een eerste indruk vanuit Nepal Deel 2.

Mischa en Tristan zijn heel blij als we aan de weg naar beneden beginnen. De koude boven vooral smorgens en het wassen met koud water (ontdooide sneeuw) was wel een ontbering voor hen. Op weg naar beneden werd er flnk doorgestapt (5 tot 6 uur per dag). Toen werd pas duidelijk hoe koud de nachten boven waren. Boven werden de avonden en ochtenden doorgebracht aan een brandende kachel, wat een heerlijke warmte. De kindjes stonden dan ook te springen om aan de afdaling te beginnen. Naarmate we daalden, werden thermisch ondergoed uitgetrokken en de kachels minder en minder aangestoken. Beneden aangekomen stond de jeep ons weer op te wachten voor een hobbelige rit naar Dhading, onze plaats voor de homestay.

Eerst werd er nog even langs de stad gereden voor wat lekker, fris fruit, wat gemist werd tijdens de trekking en een volleybal om de dagen wat sportief door te brengen. De eerste dag verbleven we bij een molenaar met 3 dochters. 2 hiervan (8 en 11 jaar) kwamen om 16h30 thus waarna de bal werd boven gehaald en naar hartelust gespeeld. Meer en meer vriendjes kwamen meedoen. De volgende dag stapten we naar ons volgende huis ergens op de top van een helling; een huis voor ons alleen. Van hieruit was de grens met Tibet duidelijk te zien in de vorm van bergen (waaronder enkele 8000'ers). s' Morgens staken deze af tegenover een hel blauwe hemel bij zo'n 25 graden (:p), 's namiddags werden deze omringd door wolken. 's Avonds werd een kampvuur aangestken en aten we zoete aardappelen. Dat was smullen. Ook werd er gevoetbald met nieuwsgierige kinderen uit de buurt. Na 2 dagen relaxen was het tjd om naar onze laatste bestemming te gaan (waar we nu momenteel zitten). We verblijven bij het huis van onze nieuwe gids en zijn ook al een bezoekje gaan brengen aan de vrouw en zoon van de gids tjdens de trekking. Gisteren werd er een frisse duik genomen in de rivier. Er is een geitje van een week oud, waar onze kindjes zot van zijn.

Na dit internet 2-uurtje (problemen met het opslaan) gaan we nog wandelen. de jongens spelen nog eens computerspelletjes en vinden het prima, maar jasmine is het beu en wijzelf ook, het is hier heel vies in het internetcafe en het toetsenbord werkt slecht.Morgen gaan we met de bus terug naar Kathmandu, waar we Nepal afronden met een parkbezoek en Baktapur, een historisch stadscentrum. Daarna is het tijd om aan het volgende deel van onze reis te beginnen: Nieuw Zeeland!

Kawamitrja

Hier een eerste indruk vanuit Nepal Deel 1.

Mama's thee ofwel Namaste,

De vliegreis is goed verlopen. Mischa en Tristan haalden meteen de werkboekjes boven na het opstijgen. Tegelijkertjd kregen ze nog wat cadeautjes van de hostessen. Jasmientje hield zich vooral bezig met verplaatsen van de ene stoel naar de andere en lezen in het boekje van het vliegtuig. De 2de vlucht was het slapen geblazen. Voor Mischa zonder problemen. Jasmientje viel in de armen in slaap en sliep uiteindelijk verder op de grond. Tristan liet zich nog wat afleiden door het persoonlijke TV'tje maar kreeg toen ook een bedje op de grond.

Veilig geland (+4h45 Belgische tijd) werden we hartelijk onthaald op de luchthaven, waarna we naar ons 1ste huisje werden gebracht. Een 'Dhal baat' (Nepalese rjstschotel) en middagdutje later waagden we ons aan een 1ste wandeling in Kathmandu. Hier bleven we 2 dagen met o.a. een bezoekje aan de Monkey tempel en Thamel (toeristisch centrum). 1 van de aapjes ging zelfs aan de haal met een waterflesje. Tristan zette meteen de achtervolging in maar het aapje was te snel voor hem. ook de picknick ruiken ze van ver en pas de derde pging kunnen we hem opeten zoner dievende aapjes.'s avonds als we ons klaarmaken voor het slapen zitten we plots in een donkere kamer omdat de elektriciteit her in kathmandu wel eens uitvalt. de volgende keer liggen de pillampen klaar. slapen en opstaan samen met de vogeltjes en de zon. Gelukkig genoeg geen last van de jetlag.

Daarna werden we met een jeep weggebracht naar de start van de trekking. Dit verliep over typisch Nepalese wegen; onverhard en met heel veel bochten en putten (tot jolijt van Tristan). Onze gids wil nederlands leren en Mischa wordt zijn 'kleine leraar'. zelf leren we ook wat nepalees en de kindjes leren vanzelf engels. De klim werd geleidelijk opgebuwd (+/- 500m klimmen per dag). Buiten wat misselijkheid en een overgeefdagje voor Mischa (znder erg) verliep dit alemaal goed. Voormiddags werd er gewandeld en na de middag gespeeld. Vaak bij de riviertjes of met andere Nepalese kindjes (al waren er niet veel). Ook werd er vaak Yathzee gespeeld met Giovinda en Kedar (de gids en de drager). Kedar is al snel Jasmines dikke vriend. We hebben vele aapjes tegengekomen op onze weg, yaks, ezels en paarden (gebruikt voor transport) enkele herten en eekhoorntjes. De laatste 2 dagen was er nog veel sneeuw te bespeuren op de wandelpaadjes. Toen we het hoogste punt bereikten (3850m) was het dan ook al snel duidelijk dat een laatste klim naar 1 van de uitkijkpunten niet mogelijk was voor ons (spijtig genoeg). Niet te min was er een prachtig panorama met sneeuwbergen (de hoogste was Langthang Lirung 7200 m) en gletsjers. Hier konden we in alle rust genieten, want was nog maar start van het seizoen.